Trilogie deel 2: We ontdekken dat zijn accountant dinosaurussen opgraaft…
Lees hier eerst deel 1: Je had beter een krantenwijk kunnen nemen….
Op een druilerige dinsdagmorgen reed ik een winkelstraatje ergens in het oosten van het land in. Boven een kledingzaak was het kantoor van de accountant van Pieter gevestigd. We werden gematigd warm ontvangen. Als je klant een financieel adviseur in de arm neemt, en die adviseur (ik dus) wil met jou als accountant om tafel, dan voel je aan je water dat er shit in de lucht hangt. We kregen nog net koffie. Ondertussen liet ik mijn ogen door het kantoor dwalen. Het was een ouderwets ingericht kantoor. Vaste vloerbedekking. Luxaflex. Overal lagen stapels papier. Er stonden 4 grote stalen archiefkasten, waarvan ik vermoedde dat ze vol stonden met dossiermappen. Dit beeld leek mijn eerdere vermoedens te bevestigen. Ik had hier níet te maken met een moderne accountant, dit was geen accountant die in de cloud werkt en digitale ontwikkelingen omarmt. Dit was een typische ouderwetse accountant.
